Alles onder controle
Het is woensdag 30 oktober, daags na mijn verjaardag en ik ga naar de bakker Out om wat lekkers te kopen om uit te delen aan de alles verslindende logistiekmedewerkers van mijn klassen op de donderdag en vrijdag. Op mijn verjaardag ben ik door mijn klas machinaal houtbewerkers getrakteerd op taart met slagroom. Jongens en een spuitbus slagroom, ik zie mezelf in dezelfde positie en vrees te weten waar de slagroom terecht gaat komen. Inderdaad, in de nek van de jarige. Na zoveel aandacht sta ik bij Out in de winkel met taart en koek en besluit op het laatste moment een pakje speculaasjes mee te nemen. Gezellig om uit te delen bij de algemene ledenvergadering die een luttele uren later op het programma staat.
“Is dat wel genoeg”, vraagt Marianne nadat ik het pakje speculaas op stapel met jaarverslagen neer leg. “Ik kan de hele vergadering wel twee keer rondgaan”, is mijn antwoord. “Vorig jaar waren we met 13 leden, echt veel meer zal het echt niet worden”, antwoord ik. Ik trek mijn nette overhemd aan en ga tegen achten op weg naar de Spetter.
De vergadering begint stipt om 20.00 uur met maar liefst 19 Snippen in de Spetter vraagt Jan Koolhaas om er een beetje vaart in te houden, gewend als hij is aan de goede gesprekken die er gevoerd worden tijdens, maar ook vooral na afloop van de vergadering. Sylvia van de Marel vraagt het bestuur om toestemming om foto’s te maken voor een stukje in de Armslag. Ik ben verrast door dit leuke idee, de secretaris mompelt iets van bezwaar en ik opper om hem dan maar te blurren of anderwijze af te knippen.
Het wordt al snel agendapunt 3 en dan gaat de deur open. Aangezien Cees Bellaar al binnen is, vraag ik me af wie er nog op bezoek komt. Vervolgens zie ik Marianne samen met burgemeester Joyce Langenacker met in hun gevolg een stroom Snippen, ouders van Snippen, oud-Snippen, oud-bestuursleden en familie de Spetter binnenkomen. “Wat gebeurt er hier, wat is er aan de hand, wie moeten ze hebben, nog meer bekenden, wat kom jij doen, jij ook hier helemaal uit Amersfoort, hallo Piet en Hannie ga zitten”. Huub van der Weele neemt het woord en zegt dat de ledenvergadering geschorst wordt en dat er een ander ingelast programma volgt. Nog steeds onder invloed van volle overrompeling onderga ik de aanwezigheid van een grote glimlachende Snippenfamilie, zij weten allemaal allang wat voor mij langzaam maar zeker binnen begint te komen. Dan neemt Joyce het woord en vertelt dat ze met een speciale missie de ledenvergadering komt binnenvallen.
Overdonderd laat ik alles over me heen komen en geniet van het moment, de toespraak, het uitreiken van het lintje behorend bij de koninklijke onderscheiding “Lid in de orde van Oranje-Nassau”, de aansluitende felicitaties, cadeaus, bloemen en foto-momentjes. Met een glas bubbels en een hoofd vol indrukken sta ik trots te zijn op wat er voor mijn ogen plaatsvindt. Iedereen was op de hoogte, niemand heeft iets laten doorschemeren, nooit had ik verwacht dat zoiets mijn kant op zou komen en tot het moment dat de burgemeester het woord nam had ik het niet echt door wat er nu eigenlijk voor mijn ogen gebeurde.
Het is nu vijf weken later en nog steeds word ik in het dorp gefeliciteerd met mijn lintje. De verantwoordelijken voor de aanvraagprocedure hebben flink wat los gemaakt. Hartelijk dank Snippen voor deze onderscheiding, het organiseren van de uitreiking in het clubhuis, super dat er zoveel mensen getuige waren. Dankjewel fotografen en filmers, nog nooit zoveel plaatjes en filmpjes van mezelf gezien. Het is een koninklijke eer om voorzitter van De Snippen te mogen zijn.
Veel plezier in het zwembad,
Dick Schwegler ~ december 2019